Roos op 25 meter

André Haesen en kleinzoon Nick delen de passie voor boogschieten. In de roos schieten met een boog of een ingewikkelde constructie van een boog op een afstand van 25 meter lukt hen moeiteloos. "Nick is beter dan ik, hij is sterker, hij kan de pijl met meer kracht afschieten. Omdat de pijl geen snelheid verliest, maakt die geen kromming."

Meer kracht

"Twee jaar geleden stapten we samen de boogschietclub in", vervolgt André. "Het was hier open deur en we waren op zoek naar iets van sport voor Nick. En dit boogschieten leek hem wel wat. En mij ook. Dus schreven we ons allebei in. Thuis heb ik in een hangar ook een bord gehangen met een roos erop. Daar oefenen we. En Nick verbetert me geregeld. Dat mijn houding niet goed is bijvoorbeeld. Ondertussen steekt Nick me voorbij. Ik haal een score van 270 ongeveer, Nick haalt ondertussen 310. En hij kan nog beter. ij is zestien, hij krijgt meer kracht in zijn armen, dan zal hij nog beter scoren. Hij oefent ondertussen ook op de baan van 70 meter."

Supporteren voor Nick

"Ik was altijd wel sportief. Nick veel minder. Ik werkte vroeger in het leger, de basis lag op 25 kilometer van waar ik woonde. Ik kreeg geregeld de toestemming om een paar uren naar huis te gaan. Altijd met de fiets, dus ik heb van toen zeker wel een goede conditie overgehouden. Ik voetbalde en zwom ook graag. Toen de kleinkinderen jonger waren, ging ik met hen zwemmen. Ik heb altijd gezond geleefd, veel gesport en nooit gerookt. Daarom ben ik nog fit genoeg om te boogschieten. Enkele maanden geleden moest ik geopereerd worden. Sindsdien gaat het niet zo goed meer om te schieten. Maar ik ga nog steeds mee naar de club. Om er bij te horen maar ook om voor Nick te supporteren. In het weekend doet hij soms aan wedstrijden mee, dan rijd ik met hem rond."

"Zelfs al schiet ik niet meer met volle kracht, toch beweeg ik op een avond. We schieten zestig pijlen op een avond. Per drie pijlen gaan we ze terug halen, dat is 25 meter heen en 25 meter terug. Dat doen we twintig keer. Zo wandel ik toch een kilometer per avond", grinnikt André.

Met de tractor

Nicks ouders gingen uit elkaar. "Mijn dochter woont dicht bij ons en al van kindsaf was Nick hier vaak te vinden." "Vake is meer mijn vader dan mijn echte vader. Als ik vragen heb, dan ga ik naar mijn vake. Vorige vakantie hebben we samen de zolder gerestaureerd. Hij heeft me toen veel geleerd. En we werken ook samen in de tuin. Ik vind het juist tof om dat samen met mijn bompa te kunnen doen. Het is een aparte hobby en we hebben een hechte band samen. Ik kan altijd bij hem terecht als ik vragen heb. En hij heeft me ook geleerd om met de tractor te rijden. Daar ben ik trots op. Hij legt me uit hoe vanalles moet."

Van hand tot hand

Is boogschieten een dure hobby? "Een boog kost toch gemakkelijk 700 euro. Maar we hebben altijd tweedehandsbogen gekocht. Zeker voor Nick, aangezien hij nog groeit en aan kracht wint, moeten we voor hem regelmatig een nieuwe boog kopen."

"Echt verkeerd geschoten met een gekwetste heb ik nog niet voor gehad. Thuis schiet ik wel eens naast het bord en dan belandt een pijl tussen de planken maar nooit erger dan dat. Het vraagt veel concentratie en dat vind ik wel tof. En ik wil altijd maar beter en beter doen en verder en verder schieten", glundert Nick. Ondertussen draait hij onrustig op zijn stoel. Hij wil opnieuw schieten, de competitie in de club gaat beginnen. En vake André knikt.

Tekst: Katrien Vandeveegaete

Foto: Mine Dalemans

Dit artikel verscheen in OKRA-magazine, juli-augustus 2011, p. 30-31.

Download het artikel in PDF-formaat:

Zie ook: www.okra.be